Fineer

fi·ne·ren (fineerde, heeft gefineerd) aanbrengen van een dunne laag van een edele houtsoort op een ondergrond van gewoon hout

Ook mensen hebben laagjes fineer. Geen echte laagjes hout of extra huid, maar lagen van gedrag die we al dan niet bewust creëren om stukken van onze persoonlijkheid beter uit te laten komen of juist stukken van onze persoonlijkheid te verstoppen en aan het oog te onttrekken. Lagen van fineer die zo een masker vormen.

Dat proces begint al als kind en afhankelijk van de ervaringen die je op doet in het leven creëer je meer of minder lagen en stukken als maskers naar de buitenwereld.

Het gebruiken van die fineer maskers kost heel veel energie. Al zeker als je gewend bent onder verschillende omstandigheden en bij verschillende mensen verschillende maskers te dragen.
Vaak is het een automatisch proces geworden, en ben je je er niet eens meer van bewust meteen hoeveel energie het kost. En zelfs als je je ervan bewust wordt of bent, dan ben je er vaak van overtuigd dat je niet zonder die fineer lagen kunt. Dat mensen je niet zullen accepteren als ze die vervelende stukken zien van je die je al zo lang verstopt of wanneer je die mooie stukken niet zo duidelijk tentoon stelt zodat iedereen ze goed kan zien en dus kan zien hoe goed en leuk je bent. Dat is tenslotte wat je geleerd hebt door allerlei ervaringen in je leven.

Dat die fineer maskers zoveel energie kosten komt niet alleen doordat je continu vecht tegen jezelf in ontkenning van bepaalde stukken of het groter maken van bepaalde stukken. Maar ook doordat je de effectiviteit van die maskers alleen kunt meten op basis van de reactie van een ander. Op het moment dat iemand je niet leuk vindt is de neiging al snel om nog meer je best te doen om het fineer nog beter op maat te maken en nog mooier op te poetsen. Terwijl het ook zomaar eens aan die ander zou kunnen liggen, misschien heeft die ander slecht geslapen, of net z’n teen gestoten.

De meeste mensen zullen niet snel zien welke stukken een masker zijn, dat bepaalde stukken die je laat zien maskers zijn. Daarvoor moeten ze je eerst goed leren kennen en daarnaast moet je er voor open staan om ze dan te laten zien dat bepaalde stukken maskers zijn.

Sommige mensen zien maskers wel meteen. Ik zie bijvoorbeeld heel snel wanneer mensen gebruik maken van maskers. Ik weet niet meteen wat er onder dat masker zit of waarom iemand dat masker gebruikt, maar dat het er is signaleer ik razendsnel.

In het verleden vond ik dat heel erg lastig om mee om te gaan:

• Ten eerste zit lang niet iedereen er namelijk op te wachten dat je een masker herkent en die persoon erop aanspreekt dat je een masker ziet en meteen maar even door vraagt waarom ze dat masker gebruiken.
• Daarnaast maakte het weten dat iemand iets maskeerde het heel moeilijk voor mij om die persoon te vertrouwen. Want als ik er mensen op aansprak ontkenden ze vaak in alle toonaarden. Wat is dan echt, wat is niet echt, waarom doe je dit?
• En als derde ging ik er vanuit dat als ik meteen zie dat iemand maskers toe past en z’n best doet daarmee om in de smaak te vallen bij mensen, dat anderen dat dus ook bij mij zouden zien. En dat ze dus, net zoals dat ik er waardering voor had dat zij die moeite deden, ook mijn inzet om een masker te gebruiken wat het voor hen makkelijker maakt met me om te gaan zouden zien en waarderen.

Tegenwoordig ben ik me veel meer bewust van die neiging om laagjes fineer toe te passen en vooral ook waarom we dat doen.

Bij mezelf poog ik ze langzaam maar zeker zo veel mogelijk te verwijderen. Als een ui die ik langzaam laagje voor laagje pel zodat ik steeds dichter bij mijn kern kom en mezelf kan zijn en blijven. Dat betekend niet dat ik per definitie laaiend enthousiast ben over al mijn eigenschappen, maar ik accepteer wel dat ze er zijn en daarmee heb ik ook de keuze hoe ik er mee omga.

In contact met anderen floreer ik wanneer ik samen ben met mensen die ook dicht bij hun kern zijn en bewust zo min mogelijk fineer gebruiken.
Wanneer ik mensen herken die al op zoek zijn naar hun kern maar nog zoeken naar de manier die bij hen past om hun maskers af te leggen, zal ik bevestigen dat ik ze zie en wil kennen tot in hun kern, dat ik geïnteresseerd ben in wie ze zijn achter die maskers en geen interesse heb in de maskers maar in henzelf.

En wanneer ik met mensen in contact ben die hun maskers nog heel hard nodig hebben, er zich misschien niet eens van bewust zijn dat ze ze gebruiken, probeer ik dat ook te respecteren en niet te zoeken naar de kern van die persoon. Maar dat zijn wel contacten die mij heel veel energie kosten.
En daarmee zijn dat tegenwoordig ook contacten waar ik niet actief in investeer en die ik eerder zal laten verwateren. Niet omdat ik iets tegen die persoon heb, of ze niet zou willen helpen, maar om mezelf te beschermen.